Alec Luyckx (25) sukkelde nog even met een vervelende blessure aan de voet, maar nu corona de hele wereld in zijn greep houdt, kreeg hij de tijd om het botje in zijn voet volledig te laten genezen. Hij miste het begin van de groepstrainingen, maar is nu weer volledig fit. “Er zijn weinig of geen voordelen aan die coronatoestanden, maar voor mij betekende het wat extra tijd. Ik wil per se aan de aftrap staan bij de start van de competitie.”

“Ik was al een jaartje bij Rupel Boom aangesloten toen mijn broer gescout werd door Beerschot. Mijn ouders wilden de beide zonen natuurlijk bij dezelfde club laten voetballen en dus trok ik mee naar het Kiel. Ik zou er acht jaar blijven. Toen ik 14, 15 was, polste Anderlecht mij en natuurlijk zei ik ja. Een busje haalde mij en nog wat andere jongens op in Antwerpen en bracht ons naar school in Anderlecht. Het was een fantastische tijd. School lukte vrij makkelijk en daarnaast kon ik naar hartenlust “sjotten”, mijn favoriete hobby beoefenen. We hadden op school ook training met alle spelers die daar school liepen. Daar zaten best wel grote namen tussen met Romelu Lukaku, Leander Dendoncker, Sandy Walsh, Musonda Junior… Alles was piekfijn geregeld. Toen ik bij de Beloften belandde, mocht ik wel blijven, maar doorstoten naar het eerste elftal zou erg moeilijk worden. Dus zei ik ja toen Beveren mij een profcontract aanbood. Voetbal mijn job, daar had ik altijd van gedroomd. Maar het was een kwakkelend Beveren waar ik bij terecht kwam, trainers kwamen en gingen. En net toen ik mijn vaste stek aan het veroveren was, liep het fout. Tijdens de opwarming voor de match tegen Zulte Waregem raakte mijn enkel uit de kom, de ligamenten waren gescheurd, ik moest geopereerd worden. Ik was 20 en kon plots acht maanden lang niet meer spelen. Beveren leende me uit aan Kapellen in derde, om weer fit te geraken. Ik hervond er het spelplezier maar Beveren hernieuwde mijn contract toch niet meer. Sinds dat moment speel ik bij ploegen uit tweede amateur, Londerzeel, Racing Gent, Bornem, Temse en dus nu Lokeren-Temse.

Toen ik een niveau lager ging spelen, heb ik mijn studies opnieuw opgepakt. Zo studeerde ik twee jaar geleden af als bachelor onderwijs, ik ben wat men vroeger regent Frans/Lichamelijk Opvoeding noemde. Ik heb net mijn eerste schooljaar achter de rug aan het atheneum van Boom. Het was een speciaal schooljaar natuurlijk, zeker na Nieuwjaar, maar al bij al een fijne ervaring. Toch blijft voetbal mijn passie. Ik droom ergens nog altijd van een profcarrière. Hier zou dat kunnen lukken, met deze ploeg is er het potentieel om naar een hoger niveau door te stoten. En wie weet…

Ik hoop mijn sterke punten voor de ploeg te laten renderen. Ik ben vooral een nummer tien, misschien ook wel eens een acht. Ik hou van het snelle spel, ik weet al waar ik de bal naar toe zal sturen nog voor ik die bal zelf heb. Ik loop graag, ben nogal snel en vinnig en ben tweevoetig. Ik ben wel geen “bonk” van een kerel en ik houd er niet van als er iemand op mijn huid plakt, stampt en duwt en schopt. Dan verlies ik de helft van mijn mogelijkheden, dan laat ik me niet zoveel in het spel betrekken, terwijl ik juist de spil wil en moet zijn. Ik zal dat maar een werkpunt noemen, zeker? Als je zelf niet op het veld staat, kan je de collega’s moeilijk inschatten, maar ik merk toch een verschil met het vorige seizoen. Er is gewoon meer kwaliteit voorhanden en we zijn ook beter in de breedte. Als we vorig jaar één of twee pionnen moesten missen, wisten we al dat er die dag niks te rapen zou vallen. Nu is het anders. Nu kunnen we elke wedstrijd aanvatten met het idee dat we die kunnen winnen. Dat zal natuurlijk niet altijd lukken, maar het moet wel de ambitie zijn. Top vijf is volgens mij een minimum eis. Zeker als we ook de achterban mee hebben. Maar dan moeten we dus maar weer gaan hopen dat het dekselse coronavirus aan banden kan worden gelegd…

Alec Luyckx in het kort:

Geboortedatum: 19 mei 1995

Positie: aanvallende middenvelder

Rugnummer: 10

Vorig seizoen: KSV Temse

P