Ploegopstellingen

Verslag

Komt Anderlecht dit millennium nog aan Europees voetbal toe? Vergeten we gemakshalve eventjes de helpende hand die het Sporttribunaal in Lausanne begin april nog zou kunnen reiken, dan vind je geen mens meer die daarop nog veel centen durft te verwedden. Dat dit rotseizoen voor paars-wit alsnog zal bekroond worden met een ticket voor een buitenlandse trip, is na de late nederlaag op Daknam wel heel onwaarschijnlijk geworden. De kloof met Germinal Ekeren en Harelbeke bedraagt respectievelijk acht en zes punten: met nog negen partijen te gaan een schier onoverbrugbare afstand. Toegegeven, paars-wit verdiende zaterdagavond niet dat late deksel op de neus te krijgen. Vooral het laatste kwartier was het in zijn ongebreidelde aanvalslust ongecomplexeerd richting Dannie D'Hondt getogen. De ultieme tegenstoot van de plaatselijke invallers Lisasi en Snoeckx voelde derhalve ijskoud aan. Juist is ook dat scheidsrechter Romain de bal tot twee keer toe op de stip had kunnen leggen. Uiteindelijk deed hij dat niet en dat maakte de benadeelde Brusselaars witheet van woede. Ten dele terecht, want zowel Van Dender (duwfout op Stoica) als Janssens (handspel in de fase die de Lokerse 2-1 voorafging) gaven achteraf toe dat de ref best voor elfmeter had kunnen fluiten. Anderlecht mag zich echter niet blindstaren op deze bizarre scheidsrechterlijke interpretaties. Het had weliswaar doorlopend veldoverwicht, maar in de eerste helft bijvoorbeeld wist het slechts één luttele kans te versieren. D'Hondt haalde de prik van de uitgefloten Scifo uit de rechterbenedenhoek. De fel besproken ex-international liet een amechtige Budka negentig minuten lang achter zich aanhollen, maar in dat andere parenduel op het middenveld trok Lokeren wel aan het langste eind. De 19-jarige IJslander Vidarsson, zonder meer de beste man op het veld, stak Zetterberg in zijn achterzak en bij de eindafrekening bleek dat een doorslaggevende factor. Bij gebrek aan een inspirator mangelt het dit Anderlecht duidelijk aan creativiteit, al tekende Selymes na rust wel voor enkele opmerkelijke raids over links. Het was trouwens op één van de acties dat Goor (zijn bewaker Gysbrechts was in geen velden of wegen te bekennen) prachtig de gelijkmaker binnenknikte. Bart Goor speelde een verdienstelijke partij, maar kreeg veel te weinig bruikbare ballen en schuin voor hem liep die enige echte spits Petersen (Aarst was ziek) te klooien dat het niet mooi meer was. Stoica kwam pas het laatste kwartier invallen, maar kon ook al het tij niet keren. Gevraagd naar het verrassende bankzittersstatuut van de Roemeen verwees Haan prompt naar diens invalbeurt: "Een terechte beslissing zeker?" Haan was overigens zo eerlijk om toe te geven dat zijn team nog wel meer fouten had gemaakt. "Die onnodige sliding van Doll aan de zijlijn resulteerde uiteindelijk in de tweede tegengoal", merkte hij terecht op. Daarnaast verwees ook hij naar de verdachte scènes die "steeds weer in het nadeel van Anderlecht uitvielen". "Dit was een onverdiende nederlaag, maar op het eind moest ik wel risico's nemen, want aan een gelijkspel had ik net zo goed geen boodschap. Daarom ook verving ik Katana, ik wilde tegen die snelle Schockaert niet met een vrije man spelen. Enfin, het is blijkbaar weer een feest om tegen Anderlecht te winnen, dat is al iets. Europa? Moeilijk, maar het kan nog." Die van Lokeren pronkten ondertussen met eindelijk een eerste zege tegen een ploeg die boven hen staat gerangschikt. "Het kon ook andersom geweest zijn", vertelde Rudi Cossey, na de match de spreekbuis voor de zonder stembanden gevallen Reynders. Toen Lokeren op het uur op voorsprong kwam na oordeelkundig bufferwerk van de plots heropgeviste Stojanovic en een onorthodoxe een-twee van Van Geneugden met zichzelf, gebeurde dat inderdaad tegen de gang van het spel in. Reynders moet anders wel in zijn vuistje gelachen hebben. Nadat hij bij de 1-0 Koller naar de kant had gehaald, volgde een onbegrijpelijk fluitconcert. Maar in de laatste minuut waren het dus wel de invallers Lisasi, Schockaert (door het creëren van de ruimte maakte hij de weg vrij voor zijn scorende ploegmaat) en Snoeckx die voor de onverhoopte zege zorgden. Duidelijk is dat de Tricolores alleen nog maar een wendbare, snelle verdediger missen om volgend seizoen bijvoorbeeld in de Intertoto geen mal figuur te slaan. Uit : Het Volk - De zevende Krant - Marc Reunes